Joost had nooit gedacht dat een dag die zo saai begon, zo raar zou eindigen. Omdat zijn ouders een weekend naar Parijs gingen, logeerde Joost bij zijn oma Truus.
Zijn oma was een vrolijk oud vrouwtje. Voorzien van een wit, glanzend kunstgebit, haarstukje en een zuurstokroze wandelstok.
Ze verzamelde alles wat met computers te maken had en was dol op vogeltjes voeren. Daarom ging ze elke dag met een grote zak brood op pad en stond ze soms wel uren aan de kant van de eendenvijver om ervoor te zorgen dat alle eenden genoeg te eten hadden.
Iets wat Joost een beetje overdreven vond. Sommige eenden waren namelijk zo dik dat ze te zwaar waren geworden om te blijven drijven. Als zo’n beest ging zwemmen, zonk hij direct naar de bodem van de vijver. Daarom stond er sinds 2 weken een bordje naast de vijver met de tekst: “NIET VOEDEREN EENDEN ZIJN TE DIK”. Toch bleef oma stug doorgaan met voeren, want ze vond het zielig als de eenden honger hadden. Maarja, alle oma’s hebben wel een rare tik, toch?
Deze dag gedroeg oma Truus zich wel erg vreemd. Ze was vlug de stad in gegaan omdat ze dacht dat ze de melk voor de pannenkoeken vergeten was. Maar toen Joost in de koelkast keek, stonden er nog 4 pakken melk in!
Het was inmiddels 2 uur geleden dat zijn oma was vertrokken. Joost was uit verveling tv gaan kijken. Jammer genoeg was er niets boeiends op tv. Alleen een nieuwsbericht over een stel ontsnapte criminelen. Tot overmaat van ramp viel vlak na de uitzending plotseling de tv uit!
Chagrijnig zat Joost op de bank voor zich uit te staren.
Het was nu doodstil in het grote oude huis op een raar soort gezoem na.
Dat gezoem vond Joost verschrikkelijk irritant. Het geluid leek bij de tv vandaan te komen. Joost stond verveeld op en liep naar de tv.
De tv zou toch niet stuk zijn? Voorzichtig schoof Joost de tv opzij om te kijken of het snoer misschien los zat.
Plotseling hoorde hij achter zich iets bewegen. Iets zwaars, iets groots, iets….
Joost draaide zich om…..
Hij schrok zich rot. Dit had hij absoluut niet verwacht!
Oma’s mooie tapijtje en tafeltje waren verdwenen en diep in de grond bevond zich nu een heel groot en donker gat.
Nieuwsgierig ging hij aan de rand van het gat staan en keek naar beneden. Het was zo diep en donker dat Joost niets kon zien.
Daarom ging hij snel zijn zaklantaarn halen. Nog geen 20 seconden later stond hij weer aan de rand van het gat gewapend met zijn zaklantaarn. Nu pas zag hij de steile trap die zich in het gat bevond.
Wat had dit allemaal te betekenen?
Joost wist niet wat hij ervan moest denken.
Als hij verstandig was zou hij wachten totdat zijn oma thuis was….. aan de andere kant was hij razend benieuwd naar wat er zich onderaan de trap bevond.
Heel even twijfelde hij….
Toen zette hij zijn voet op de eerst tree.
De trap kraakte onder zijn voet maar hij leek stevig genoeg om Joost te dragen. Voorzichtig liep hij naar beneden.
Al gauw zag Joost niets anders dan het schijnsel van zijn zaklantaarn. Het was wel een erg vreemde trap. De trap leek eindeloos naar beneden te kronkelen. Hij ging soms omhoog, dan weer omlaag en vervolgens moest Joost een stuk door een soort ondergrondse gang lopen die als een spiraal naar beneden liep.
De muren van de gang waren beschilderd met afbeeldingen van grote angstaanjagende vogels die vreemd glansden in het schijnsel van de zaklamp.
Het zoemgeluid dat Joost voor het eerst bij de TV had gehoord, werd met elke stap die hij zette een stukje harder.
Het geluid begon steeds meer op een soort..tja hoe zal ik het zeggen… op een soort gekwaak te lijken. Joost had het gevoel dat het steeds benauwder werd in het gangenstelsel en begon het nu echt niet leuk meer te vinden. Het geluid werd harder en harder en het deed zelfs zo’n pijn aan Joost zijn oren dat hij er tranen van in zijn ogen kreeg.
Uiteindelijk hield hij het niet meer uit en besloot om terug te gaan….
Maar toen hij zich omdraaide waren er ineens 2 gangen in plaats van 1.
Hij snapte er niks van.
Hoe kon dat nu? En hoe moest hij nu de weg terug vinden?
Radeloos keek Joost om zich heen. Hij moest wegkomen! Maar waar kwam hij vandaan?
Toen zag hij dat zich op het plafond van elke gang een tekst bevond.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”439″ img_size=”full”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
Hij las de tekst boven gang 1 in de hoop dat hij daar iets wijzer van zou worden.
Joost twijfelde. Als hij deze gang zou nemen dan zou hij waarschijnlijk naar buiten komen want duister wordt licht…..
Alleen de zinnen over pijn waren natuurlijk niet echt aanlokkelijk. En hoe moest hij nu weten of hij de eigenaar van deze gang aardig vond? Het huis was van zijn oma en die vond hij aardig. Maar waren de gangen onder het huis ook van haar? Wie was de eigenaar van de grond onder het huis van zijn oma?
Benieuwd naar wat de tweede tekst zou zeggen, keek hij omhoog in gang 2.
Dag nieuwsgierig figuur
Dus jij leest de tekens op deze muur.
Ben je verdwaald of ken je de weg?
Als je verstandig bent luister je goed naar wat ik zeg.
De veilige weg zal hier eindeloos op je wachten
Maar hij brengt je ook op het einde van je krachten
Er gingen eeuwen geleden mensen je voor
En die lopen hier nog steeds door
Want ik ben de weg van de eeuwigheid
Hier raak je heden, verleden en toekomst voor altijd kwijt
Ok, deze gang was dus helemaal geen optie. Eeuwig dolen door het gangenstelsel was niet echt iets waar hij op zat te wachten.
Hij kon nu 2 dingen doen. Het risico van gang 1 nemen óf nog dieper het gangenstelsel in lopen. Joost was doodsbang. Hij zou hier nooit uitkomen! En hij kreeg ontzettende hoofdpijn van het geluid.
Plotseling begon de vloer onder zijn voeten te trillen. Joost wist niet wat hij zag toen langzaam uit de grond en het plafond een soort schuifwanden te voorschijn kwamen, die de gangen begonnen af te sluiten.
Als hij nu geen keuze maakte zou hij binnen enkele seconden tussen 4 muren opgesloten zitten. Hij kon dus niet lang nadenken. Hij moest nu kiezen!
De gang achter hem was al bijna gesloten dus daar kon hij niet door. Dus gang 1 en 2 bleven over. Hij kon kiezen tussen eeuwig dwalen en pijn. Wat moest hij doen! Wat moest hij doen!!!!!?? De gangen waren bijna gesloten het was nu of nooit!!!!! Hij koos voor de pijn!!! En sprong gang 1 in. Hij was nog geen seconde door de opening of de schuifdeur viel met een klap achter hem dicht.
